Gönül Sandığım Şiiri - Filiz Turan

Bu gece uyku yine bana küstü
Seni düşündüm diye çekti kapıyı gitti
Gecenin koynunda uykusuz yapayalnız kalakaldım
Upuzun bir gece nasıl geçecek derken
Aklıma geldi yüreğimde sakladığım
Kimselerin bilmediği gönül sandığım..
Getirdim koydum ortaya
Tozlanmış kapağını açtım usulca
Çıkardım içinden bir bir unutulmuş anıları
Tek tek gördüm o çok sevdiğim hatıraları
Yüreğim acıdı çok derinden
İki damlada gözyaşı aktı gözlerimden
Zaman nasılda akıp gitmiş
Yıllar ne çabuk geçmiş
Hiç unutulmaz sandığım anlar
Bir bir acımasızca silinmiş
Hep yanımda sandığım dostlar
Ardına bile bakmadan çekip gitmiş
Ne isimler kalmış geride ne de simalar
Unutulmaz sandığım o çok değerli dostlar
Hepsi birer yabancı olmuşlar
Gönül sandığımın dibinde unutulmuş
Birde çiçek buldum kurutulmuş
Yaprakları sararmış solmuş
Yaşadım yine o çiçeği bana verdiğin günü
Ve yüreğimde yer eden o büyük sevgini
Birde mendil vardı çiçeğin yanında
Rengi solmuş yıpranmış eski mendilim
Üzerinde kurumuş izleri hala duruyor
Sararmış kalmış
Ardından döktüğüm göz yaşlarım
Gönül sandığımda en çok hüzün buldum
Her yanı saran hasreti buldum
Ve hiç unutmadığım seni buldum sevdiğim
Gece nasılda bitti anlamadan
Şafak söküyordu gecenin ardından
Toparladım bir bir tozlanmış anılarımı
Usulca örttüm kapağını
Ve Kaldırdım yine yüreğime gönül sandığımı
Gün doğdu sabah oldu
Ben ise hala sarhoşum
İçtiğim anılar şarabından
Uyku geldi çaldı kapımı
Anılarla dolu geçen gecenin ardından
Üzgünüm dedi gitmemeliydim
Seni yalnız başına geceye terk etmemeliydim
Uykuya sıkıca sarıldım
Yüreğimdeki acıyı bastırır sandım
Ama ne çare o acı hiç geçmedi
Kanayan yaram dinmek bilmedi..
Acısa da yüreğim derinden
Anıların koynunda sabahlamak güzeldi

18 nisan 2004