Gönül Penceresinden Uğurlayan

Bir sonbahar ayazında dünyaya düştüm
Kör çiçek yüzünden açmayan güne küstüm
Gözlerimi yumarken kırmızıyı seçtim
Karanlıkla göbeği kesilen bir benim

Sol yanım kapalı, sağdan bir umut bana
Boynuzun boyu kısa, çomak değdi bana
Derdimi diyemem sazımı verin bana
Çile mızrabını tellere vuran benim

Kinden, nefretten geriye kalır tortusu
Lazım olandır insana Allah korkusu
Şahin olur görünür kuzguna yavrusu
Yaratılanı hoş gören tevazu benim

Kederim bir iken savaş kapıyı çalmış
Sarı saçlının gözünde şimşekler çakmış
Şafak vakti taarruzun ardı baharmış
Kurşun dahi atamayan o mahzun benim

Anadolu kirlenmiş düşmanın tozuyla
Ovalar meleşmez koyun ile kuzuyla
Millet kenetlenmiş ana, oğul, kızıyla
Küfrün saltanatını yıkan iman benim

Sönmüş ocakları tütmez olmuş bacası
Toprakla nikâh kıyıp dönmemiş kocası
Bir bir şehit düşmüş hala, dayı, amcası
Dört tarafı cennet kokan memleket benim

Siyah durur en güzel beyazlar içinde
Terini silen o eller kir pas içinde
Alev gibi gidip kıvılcımlar içinde
Dönüp al bayrağı göndere çeken benim

Cahilin yükü çift, biri şirk biri batıl
Mutluluğa ereceksen bu yükten kurtul
Ali’nin deryasında yüzenlere katıl
İlmin kapısına dayanan o kul benim

Dağların birbiriyle çarpıştığı zaman
Kapıların kapanıp açıldığı zaman
Toprağın gel gel diye çağırdığı zaman
Yârin hayaliyle yanıp tutuşan benim

Oku, öğren, anlat demiyor mu kitabın
Mahşere kalmasın dünya ile hayatın
Gece gündüz çalışır günahla sevabın
Hakk’a giden yollara revan olan benim

Gözün kerameti ne kirpikte ne kaşta
Cehaletle savaştık her çağda, her yaşta
Fezaya eriştik liderimiz en başta
Türk’ün gücünü tüm cihana yayan benim

Kurtuluşun mimarı Gazi Atatürk’ü
Özgürlüğe giden yollar kanlıdır çünkü
Nesilden nesile söylenecek bu türkü
Dünyanın dinlediği cumhuriyet benim

Hakk’ın divanında durur dört kitap ehli
Ustasına vefalı sazının her teli
Hazanda gelip Nevruz’da giden Veysel’i
Gönül penceresinden uğurlayan benim