Gönül Penceresinden.. Şiiri - Mehmet Ars ...

1
Güneşler sevdalanmıştı,
ışık pirine,
Gönüller girmişti,
gizlinin gizine,
Ruhlar oturmuşlardı,
yokluğun içine,
Var etmenin yollarında,
karadelikler...

Anlamaz bunları,
bakıpta görmeyenler,
İnsan şeklinde olup,
kemale ermeyenler…

2
Çepeçevre çevrilmiş,
onca küreler,
Manasını çözemediğimiz,
engin sureler,
ezelden ebed yolculuğu,
bu yerdeler,
Oraları soranlara,
söylerler, anlamayız,
nelerde, neler!

Bu halleri görmeye,
gönül gerekir,
Gökyüzü gurbetinde yaşamaya,
iman gerekir…

3
Günahlarım,
Yapıştı tenlere,
Gönlüm perişan,
döndü çöllere,
Beni bırakıp gitme,
gurbet ellere,
Gidersen şifa bulmaz yaralar…

Ne yapsan, ne etsen,
Kızamam sana,
Rabbimden nimet,
Vuslatsın bana…

4
Ruhum düştü,
gökyüzü gurbetine,
Yanarım şu yıldızların,
vahametine,
Aldırmam şeytanların,
kehanetine,
Düşerim yine,
yalnızlığın sefaletine…

Hiçbir yok beni,
senden alamaz,
Senin dışında hiçbir şey,
var olamaz…

5
Ya rab!
Bu gidişin sonu ne olacak,
Yarattığının sonunu,
sen bilirsin ancak,
Anaların yüreği,
hep böylemi yanacak,
Yarattığın Evren,
vesveseyle mi dolacak,
Ruhların kavgası,
ne zaman son bulacak,
Ne zamana kadar sürer bu savaş,
Ruhun kıyameti koptu, kopacak…

Samsun-1980