Gönül penceresinden
Bir gün...
Gönül penceresinden baktım
Daldım girdim içeri
Kendimi gördüm
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yandıkça yandı yüreğim...
Güneşte kavruldum...
Gölgesiz...
Büyüdüm boy verdim...
Ekin gibi biçildim...
Ölçüsüz...
Zaman geldi çattı...
Başucumda azrail kaşlarını çattı..
Kaldım çaresiz..
Misafirliğimi sonlandırdım..
Sonunda toprak oldum...
Kefensiz...
teşekkürler...................
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta