Gönül Pencerem Şiiri - Cafer Tayyar Özkan

Mevsimlerden yine bir bahar sabahı
Acılarımı, sevinçlerimi yaşadığım,
Düşlerimi gördüğüm, hislerimi açtığım,
Aşklarımı, sevdalarımı yazdığım yer burası.
Burası benim duygu dünyamın durağı.
Kah bir perde gibi inen yağmurları,
Kah lapa lapa yağan karları,
Yemyeşil ormanın kırlarla buluştuğu,
Çamların göklere abanıp uzandığı,
Rengini göklerden alan masmavi göl manzarası,
Güneşin yakıcı ateşinden kavrulan dağlar,
Burası benim duygularımın dünyaya açıldığı,
Göz yaşlarımla mum çiçeğimi suladığım,
Üzerinde buğusuyla sıcak çayımı yudumladığım,
Tekel sigaramdan derin derin çektiğim,
Yüreğimden coşkuyla akıp duran dizelerimi,
Gönlümden bir çisenti olup dökülen,
Beni benden alıp çok uzaklara götüren,
Duygularımı beyaz sayfalara yazdığım,
Ne taraftan bakarsam gerçekleri gördüğüm,
Hayatın acı, tatlı yüzüyle buluştuğum,
Gönül pencerem.

Kaç mevsim yaşadım anılarla ücra köşende;
Bazen yüreği çırpınan bir serçeyle dertleştim
Bazen de bahardan bahara yuvasına gelen,
Yavruları için çırpınan sığırcık kuşlarıyla.
Konuştum saatlerce, seni andım onlarla
Sana haber saldım, hislerime tercüman oldular,
Dile gelmeyen hasretimi paylaştım, ağlaştım,
Bahardan yaza, hep birlikteyim onlarla,
Kim bilir kaç bahar daha dertleşeceğiz,
Yuvaya girmek için verdiği uğraşlarla,
Kaç mevsim bilinmez, içimdeki feryatlarla,
Sanki bu pencere, benim yüreğimden bir parça
Keşke gönüller hep sizin gibi tertemiz olsalar,
Yaşanılan acımasız, hercai hayatta,
Bir gün gelecek özlediğim baharda,
Getireceksiniz, bekliyorum, belki sisli bir sabahta,
Yaralı yüreğimin özlediği gerçek sevdayı,
Belki de ömrün son baharında,
Sana düşlerimi gönderiyorum sığırcık kuşlarıyla,
Bir gün görürsen benim dert arkadaşlarım, o kuşları,
“Seni seviyorum” sözümü duyacaksın fısıltılarıyla
Pencerenden kalbime aksedecek sevda haykırışlarını,
Gönül penceremden duyarım, sığırcık kuşlarıyla