Gönül Öze Bakar Şiiri - Hanifi Kara

GÖNÜL ÖZE BAKAR

İzden yola çıkıp izciyi sürer
İzci ize bakar, göz ise yüze.
Tüfeği dayamış sağ omuzuna
Avcı geze bakar, göz ise yüze.

İçindeki sırrı kimseye deme
Emeklerin gider bir anda güme
Duymak istediği güzel bir nâme
Kulak söze bakar, göz ise yüze.

Meyve olgunlaşır kendi dalında
Gözüm yoktur hiç kimsenin malında
Kervan yola çıkmış yolcu yolunda
Deve düze bakar, göz ise yüze.

Olan sermayesi onun dilinde
Çokları boğuldu sevdâ selinde
Âşıkların gönlü zülfün telinde
Sazcı saza bakar, göz ise yüze.

İkinci atamız hazreti Nuh’tur
Nefsin istediği “dilber-i şuhtur”(*)
Bütün canlıların aynası ruhtur
Gönül öze bakar, göz ise yüze…

(*) Dilber-i şuh: çekici, hafif meşrep kadın.

15/09/’08
Hanifi KARA