Gönül Oyunu Şiiri - Ercan Keskin

Öyle düşünür durur kara kara umutsuz
Ne geçmiş ne de gelecek umurunda değil
Aidiyet hissi hak getire sanki yurtsuz
Elinde kalan yegane dayanağı şiir

Özgeci duygular ki bizi hayata bağlar
Sevmeye sevilmeye hazır iyicil insan
Gerçekten seven kişi gözyaşı döker ağlar
Dönüp dolaşacağın yer aynı mutluysan

Kısacık bir ömürdür hayatın bakiyesi
Nasıl bir hırstır ki bu hiç paylaşılamayan
Geldik gidiyoruz, dünya malı neyin nesi?
Her şey bomboş anlamsız bir hoş sedadır kalan

Eğer vicdanın rahat kalben huzurlu isen
Vebalin ve iyilik hesabın tutuyorsa
Evvel ezel kimsenin hakkını yemediysen
Alnın açık yüzün ak kim merak ediyorsa

Aşka inanıyorsan ve bu soylu duygunun;
İnsanı insan yapan inceliklerin hası,
Gönülden gönüle köprülerin kurulması
Gibi duyumsuyorsan, erdemli ve olgunsun.

Gönül oyunu değil: Sevginin kanıtıdır.
Aşk her zaman her şeyde vardır ve olacaktır;
Filhakika : Bülbülün güle serenatıdır,
Dünya var oldukça hep böyle kalacaktır.

İşte bu arz-ı halim benim, yaz arzuhalci
Ömür boyu kalbinde taşıdığım aşkımı sil !
İki satırlık dilekçe sanki kahredici,
Bir sonun başlangıcı, öyle saf öyle asil.

Eğer her sonlu bitiş yeni bir başlangıçsa
Aşka dair her şey bu dünyada yaşanır
Ona gönül verince sevilmek sevmek aşksa
Sorun yok aşk-ı sevda beyhude arayıştır

Her aşk yokluktan doğar, olması istenirse ;
Gerçek olmak zorunda değildir hiçbir zaman,
Nedeni niçini yok , Hani ! gönül isterse?
Gereksinim duyarsa, onsuz kalırsa bir an.

Düşteri gerçek sanıp gemileri yakınca
Aşk aşk olmaktan çıkar tutkuyla buluşurmuş
Gerçekten dönüşü yoktur hal böyle olunca
Dönülmez aşkın ufkunda vakit çok geç olurmuş