Gönül Otağımın Şeref Konuğu

Şeref konuğumdur o yar gönül otağımda,
Muhammedi güller biter sevda bağımda.
Yar visali için seve seve katlanırım,
Şekva etmem kavrulsam bile kendi yağımda.

Azizlerin azizidir o yar nazarımda,
Sevdası gizlidir şeref namus ve arımda.
Yeter ki mutlu olsun gülsün o nazlı yar,
Bir kez bile of demem yanarken kendi narımda.

Güllerin şahı Muhammedi güle benzer o yar,
Aşkı ve sevdası uğruna dolaşırım diyar diyar.
Seven sevmişse sevdiğini canı gönülden,
“Ya sabır diye diye” aşkın murcuyla dağları oyar.

Reyhan kokusu gelir o yarin buğday benizli teninden,
Sevdaların en nadidesi yaşanır nur cemalindeki beninden.
Sevdalı gönül meftun olmuşsa bir güzele,
Aşkın kılıncını sevdasıyla bilemek gerek yeniden.

Duydukça o yarin kadife sesini, dolar gönlüme sürur,
Sevdalıların meclisinde her daim duyarım onunla gurur.
Kim işin kolayına kaçmadan sevda yoluna baş koymuşsa,
İster istemez sevdiğiyle duymalı onur üzerine onur.
09/Mart/2013