Gönül O’nu Arzular Şiiri - Adem Kalaç

Canı olan Canan ister, gönül O’nu arzular
Şöyle gelsin âşık olan, gönül O’nu arzular

Ehl-i dile tarif yoktur, gerekmeye kural ona
Yar cemalin görmüş âşık, gönül O’nu arzular

Ne Mecnunun Leylasını, ne Ferhadın Şirinini
Görmüş düşte aşığını, gönül O’nu arzular

Irak olmuş vatanından, yâre âşık olduğundan
Olmuş yürek pare pare, gönül O’nu arzular

Sararıyor günden güne, hastalanmış sevdiğine
Dermanını yardan alır, gönül O’nu arzular

Kifayetsiz ne söylesem, ehl-i dile dil gerektir
Destan olmuş el içinde, gönül O’nu arzular

Kaçar uyku, bitmez gece, yar ismini hece hece
Sayıklayıp gündüz gece, gönül O’nu arzular

Aşk acısın dindirmeye, hiçbir hekim çare kılmaz
Pejmürdedir baştanbaşa, gönül O’nu arzular

Ey Bîbahtım ne söylersin, aşk manâsın bilmeyene
Aşk manâsın bilen gelsin, gönül O’nu arzular