Gönül Nizamı Şiiri - Vera Diyar

Gönül bir bahçedir, çiçekleri fezâya uzanan.
Bir yitik cevher, pencere kenarından güneşe çalım satan.
Elsiz, sözsüz, mevsimsiz garip bir vatan...
Gönül bir bestedir kâinattan gazeller okuyan.

Handır; dost ile meşk eyler.
Derttir; pervaneyi âteşle kâl eyler.
İmdi ! varlık âleminde ıssız bir sahra, kim söyler?
Gönül; bülbülü, gülü ...senden; benden gayrı mecnûn eder.

Gönül bir hududtur; dairesi dikenlere uzanan.
Bir sarkaç, vahdet deryasında "Ol" kelâma soyunan...
Misalsiz, muayyen, rahle-i tedrisi kêmalde yoğrulan...
Gönül bir satıhdır; ötelerin sırrına yâr, noksanda vusûl olan.

Yaradır; yâre visal eyler
Sazlıktır; ayrı düşen kalbi itminan ile hâr eyler...
İmdi! Sulak ovalarda kumru bir rüzgâr, kim ne deyver?
Gönül; İlmel yakîn ...âlemi insanla terbiye eder.