GÖNÜL NİKAHIm Şiiri - Nevzat Uçar

** GÖNÜL NİKAHIM.! **
.
Hava soğuk mevsim Kış
Rüzgar kulaklarımı kesiyor adeta.
Aksayan ayağıma aldırmadan
Başı boş adımlıyorum caddeyi.

Vakit bir hayli geç,
Çoktan evde olmalıydım aslında
Defalarca bırakacağım dediğim halde
Bir türlü bırakamadığım
Kahrolası bir sigara elimde
Başım önde yürüyorum
Diğer elim cebimdeki telefonda.
Hani olur da ararsın diye.
Gururun el vermez aramazsın biliyorum da
Umut işte.
Sevgimin Celladı yüreğin
Asla benim için titremez biliyorum.
.
Kesik kesik öksürüyorum da üstelik
Ola ki mevsimsel Gribim yine
Ama aldırmıyorum artık.
Oysa varlığınla
Örselenmiş,kırılmış yüreğimin
Yaralarını sağaltmıştım
Sevginle minelemiştim benliğimi
.
Hani..böyle bir sevgiye sarılmışken
Ömrümü katarım ömrüne
Sevgimi yaralarına merhem eder
Gönül nikahında senin olurum diyordun.
.
... Sana söylemiştim oysa
Bir daha yıkılırsam,
Seni ve sevgini yüreğimden söker gidersen
Beni yaşarken öldürürsen
Kahrederim hayatıma demiştim.
Geldin..
Sevmeleri öğrendin sevdin
Tırnaklarını hoyratça kullanarak
Yüreğimin son sevgilisini
Ömrümün minesini kazıyarak sildin.
Ve.. gittin.
.
Şimdi sigaramın son nefsinde
Seni son kez içime çekiyorum.
Gitmiş olabilirsin,
Ama.. Gönül nikahım hala sende
Öldüğüm güne kadar bendesin.!

.
Ahmet Nevzat Uçar.
25/Şubat/015. Saat:23:55.
Tuzla-İstanbul.-
-