Gönül Neylesin Şiiri - Yusuf Ali Gök

GÖNÜL NEYLESİN

Yar yoluna akmış kalbimin teri
Lâl etmiş yar diye öten bu dili
Su götürmez kalbimdeki izleri
Gönlü giden yara,yaram neylesin

Gülün dikeni batmış bülbüle
Gam eylemez bunu seven kalbine
Kutsal bilmiş sevgisini özüne
Gönlü seven aşığa,dilim neylesin

Diline daim acı sözler söylettin
Aşk yerine tatsız şerbet içirttin
Aşık gönlü taş altında ezdirdin
Zehir kusan yare,gönül neylesin

Ben bir aşıktım boğuldum aşk-ı deryada
Gözüm görmedi aşkı bir gün şafakta
Aydınlığa çıkmaz gönlüm kaldı darlıkta
Aşkı gitmiş yara,gönlüm neylesin

Kış oldu baharım,yazı görmedim
Senden başkasını görmedi gözlerim
Yar diye bir seni yazdı kırılası ellerim
Gözü görmez yara,şiir neylesin

Bizar eder gönlü sonra susar lâl olur
Aklına gelmez aşık,yaşananlar dün olur
Çaba etmez,düşünmez,ismimi de unutur
Seven kalbe birde gönül koyar,aşık neylsin

Yağmur yağmur aşkımı yağdırdım üstüne
Kara bulut gibi acı serdin gönlüme
Kanlı yaşı kâfi gördün gözüme
Yarin açtığı yaraya,tabip neylesin

Aşık hep seveceğine eylemiş peyman
Yokluğun kavurmuş canı yanarım yaman
Yoktu bu ateşe koşup su atan
Yarin yaktığı cana,nehir neylesin

Üzerime yağdırdın buz gibi soğuk kar
Titrer şimdi gözlerimden akan yaşlar
Güneş bile ısıtmaz bana eder ahu zar
Yari giden gönüle,güneş neylesin

Hak ettiğim bumuydu attın beni gayya’ya
Attın beni sonsuzluğa yangına
Kavurdun kalbimi kor üstünde saclarda
Yarin merhamet etmediği gönüle,alevler neylesin

Sonu sisli bir yola soktun başımı
Umulmaz dertlere saldın canımı
Yar aldı benden benim aklımı
Olsun dedi sineye çekti gönül,neylesin

Dalında yemyeşilken kuruttun beni
Susuz bıraktın da yaktın çöl gibi
Varsa dök eline elinden içeyim sevgini
Sevgiye susadı gönül,aşık neylesin

Aşkın emanetmiydi alıp gittin benden
Alıp gittin de kime verdin gizliden
Aşkınla birlikte kalbimi de söktün yerinden
Aşkına bağlanmıştı,seninle gitti,kalbim neylesin

Aldın madem neden paramparça edip attın yerlere
Neden unuttun atıp ta karanlık köşelere
Bu canı, yakıp gülücükleri koydun yüzüne
Boyun eğdi sevmişti gönül neylesin

Koysaydın elini ellerimin üstüne
Bir etseydin,katsaydın kalbini kalbime
Keşke sevginle çevreleseydin bahçemizi kimse girmesin diye
Ama bahçemizi beğenmeyip başka bahçelere girdin güller neylesin

Bin yıl geçse seni bekler kalbim
Yolda ayak izlerini gözler gözlerim
Aynı saflıkta aynı masumlukta kalacak mısın bilmem sevdiğim
Ne olursa olsun gel seni sevmiş,Hicrani neylesin…