Aşkın zekâtı yanmak mı dersin?
Öyleyse âb-ı hayatı, gönül neylersin?
Hicrânı yangına, sebeptir mi dersin?
Biçare gönül, neylersin?
Aşkın mükâfatı vuslat mı dersin?
Kolsuz göçen çocuk, ona ermiş mi dersin?
Gülzârda bize yer kalmış mı dersin?
Gâm içinde hâlâ, gönül suâl eylersin.
Bülbül iken sevmedinse gül dikenini,
Kanın ile vermedinse ona rengini,
Sermedinse köklerine aciz cüsseni,
Gül bahçesinde gönül neylersin?
Ben fil dişi kulemde gül yetiştirmişim
Dikeniyle ölen bülbülü bilmemişim
Başsız, bacaksız çocuklar izlemişim
Bülbülü ölmüş gülü, gönül nasıl seversin?
Bir küçük kız gül koklamış, kevser havuzunda
Bir köle ağlamış ravzanın yanı başında
Bense namaz kaçırmışım, sıcak yorgan altında
Ağlayamasan bile, gönül niçin gülersin?
Ölüm, sevgiliye vuslat mı dersin?
Her ölen, gülü koklar mı dersin?
Dünyada hârına tâlip değilsin,
Gül bahçesinde gönül neylersin?
Kayıt Tarihi : 15.4.2025 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gül, edebiyatımızda Peygamber Efendimiz'i sembolize eder. Allahümme salli alâ seyyidinâ Muhammed.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!