Gönül Müslümanlığı Şiiri - Yılmaz Aybar

GÖNÜL MÜSLÜMANLIĞI

Öyle din adamlarımız var ki,
Din adamı olmuşlar,
Ama gönül Müslüman’ı olamamışlar.
Adı lâzım değil,
Sadece şu bilgi yeterli:
TV’lerin birinde konuşuyor haftada bir.
Neler mi diyor?
Öncelikle Kendini öve öve bitiremiyor.
Pek kibirli biri.
Oldum olası Kuran’a harfiyen bağlılığını,
Bu sayede hayatta dinin emrettiği her meziyete,
Her erdeme sahip olduğunu,
Bunun karşılığı olarak da
Hiçbir nimetten mahrum kalmadığını dile getiriyor,
Böyle olmayanlara da veryansın ediyor,
Herkesin üstesinden gelemeyeceği,
İçinden çıkamayacağı bir dipsiz kuyuya çeviriyor dini,
Bunları yaparken de
Herkes daha iyi anlasın diye olsa gerek,
Bazı âyetlerin Arapçalarını tekrarlıyor ikidebir
Ve o arada kendisinin insaflılık,
Hoşgörülülük
Ve de kibirsizlik gibi erdemlerden mahrumluğunu unutuyor,
Yani gönül Müslüman’ı değil,
Kuran’a yüzde yüz uyma Müslüman’ı oluyor.
Bunu sözgelişi söylüyorum.
Yoksa az önce saydığım erdemleri de emreder Müslümanlık,
Gerçek dindarlar bunları da bilir,
Bunları da geçirirler hayatlarına.
Özellikle gerçek din adamları bunları daha çok bilir,
Daha çok öğütlerler herkese.
Herkes her şeyi bilemez,
Hayatın türlü gaileleriyle cebelleşirken
Üç beş kelimelik atasözlerini öğrenmeye de,
Öğrenseler bile uygulamaya da vakit ve fırsat bulamayanlar
Yüzlerce sayfalık Kuran’ın her dediğini hiç uygulayamazlar.
Uzun sözün kısası şu:
Olabilirlerse gönül Müslümanlığı yeterlidir herkese,
Olamayanlara fazla kızmak,
Fazla suçlayıcı davranmak yanlıştır.
Başta bazı din adamları olmak üzere
Onları dinleyenler de bu yanlışa hep düşüyorlar,
O yüzden yobazlıklar da,
Yol açtıkları tatsızlıklar da bitmek bilmiyor ülkede.
Oysa hiç gereği yok.
Gönül Müslümanlığı nedir peki?
‘Yaratılanları yaratandan ötürü sevmek’tir.
Bunu pek başaramayanlar
Yaratılanları çok suçlamasınlar hiç değilse..