Gönül Musluğunu Kapatan Ruhsu

Zihninizde nasıl olmak istediğinizin bir resmindeyim. Uzun süre buradasın, psiko-aşk kuramımıza göre bir süre sonra zihnimde resmedişim düşlerim daha sonra düşlerimden düşündüğüm bir oluyorum.
-Çıkmaz sokak ile mutsuzluk estiren rüzgarlardan kurtulmak için zihnimi kasup kavuruşlarından sevda derinliğinden kaçınıyorum.

-Aşktan daha güçlü olmak için aşkın çöllerine, Ferhat’ın deldiği dallara,Yusuf’un girdiği zindanlara, her şeye alıştım Ruhsu
-Kusursuzluğu bozdurdum herkes kendini mükemmel gördüğü demkeş panayırlarda.
-Leyla gömleği giymekle kendini Leyla sanma. Ruh ters teper.Acır, acıtır, acısı açıklanmış yaşanmışlık.

…:
-

Gönül musluğun açık olsun; ancak benim dışımda aşk yüzünü yıkamak isteyen Mecnun kılıklı, Ferhat suratlı,Kerem hüzünlü, Romeo giyimli, Şah Cihan yürekliler isteyebilir .

Asla açma musluğu.Her erkek aşk değildir, aşk erkeğin en son gittiği sevi barınağıdır. Aşk ile aşk arasında yüzlerce oyun oynar.
-Herkes kendini yaşamanın cambazıdır. Güzel oynamak güzel sevmek değildir.
Herkes kalıbını yüreğini serer.Susar sevdana, gönül musluğundan içmek ister; ama sen musluğunu açma,sızısı bile yaralar seni de beni de.

İsraf etme acılarını, duygularını, sen damla damla ummanımsın. Umman olduktan sonra kirli emellerini yıkamak isteyen çok olur. Bir kadın zor umman olup berrak kalır. Sen berrak bir deniz gibi ruhumda akmaya sevilerimi dalgalandırmaya devam et.

Sevgi damlaların tek tek beni yıkar vicdanımda, beynimde, algımda , ufkumda, huzurumda.Beni sana akıtır aşkın yar dağından akan şelaleleri.Dev kazanlarım olur…Derinliği senle kafiyeli yaşamlara adanır sevdam.

Beni de anla kusurlarım var; sırf bu yüzden insanım,sırf bu yüzden kulluğuma imgesel bir derinlik katarım.
-Bütün insanlar aynı dilde gülümser,aynı dilde ağlar, aynı dilde , hüzünlenir, aynı dilden gider, aynı dilde terk eder.
-Kusur ile kusursuzun dili aynı değil.Kusursuzun dili yok, kusurlunun binlerce dili var.

Ansızın, düşüyorsun düşlerimin sürmanşetine. Her dem seni okumanın keyfini yaşıyorum.
-M’anşetinde yaşadıklarımız akıyor. Okumakla bitmiyor sensizliğin haberleri.
-Biraz da sen bahset bensiz geçen günlerini.Kimsesiz çocuklar gibi yalnızlık sokaklarında sana saldıran şehir ayısı oldu mu ki ?
-Ruh kümesindeki sevda tavuklarını yemeye çalışan şeherli tilkiler oldu mu?
-Aç kurtlar gönlündeki kuzaların melemesine tutunarak geldiler mi çevresiz çevrene.

-Bensiz herkes aslında yırtıcı bir hayvan gibi bilesin.Ürkek ceylanlığından feyz alan nicelere dikkat et Ruhsu.

Aşka ç’ağrılmış mecnun gibi sevinçle çölünde geziyorum.

Dağlar, Kızıldeniz uzak.Peşimde Firavun’un bütün güzel kızları.

*Ben de insanım, hani kusurları olan, hani bu yüzden insanım diyenlerden.

*Çaresiz bir Ç’ar gibi susuyorum.Bütün dünyam benim ama biricik dünyam Ç’ariçem sen yok.

Anla beni albenilerin beni anlamadığı maşuk sözlüğünde. Her sözcük aşkına kavuşmak için çabuk yazılır. Her sözcük kendi cümlesinde aşk olmak için vurgularını saklar.
*Henüz sana yazılmamışların aşk sözcükleri bağrımda ağlar. Henüz seninle yaşamadıklarımızı yazdılar.Destan gibi , masal gibi roman gibi en çok da şiir gibi.

Gitmelerden ürkmüş heceler var kaderinin ortasında. Bir daha gitme sevgilim. Harf harf benimle yolunda ağlayan sözcükleri , alfabenin sonuna kadar seni özlemeyi bitiremeyen çizgileri yalnız bırakma bir daha sakın.

*T’arifsiz bir aşkın cümle cambazıyım diye yazmak şerefime kaldıralan bardakları kırma. Can kırıkları gibi aşk kırıkları da zor toplanır.
-En küçük parçacıkta sensizliğin batar.Giden değil bekleyen naif bir yürektir, kanar, kanatır yüreğini.

Çaresiz susuşlar kitabının ortasındayım, sözcükler ıslak, yüreğim kan ağlıyor, göz ucumda bir gün gelişinin ışıltısı öylece ve yeniden öylece bekleşiyoruz.

-Bir kelebek telaşı gibi üç günlük ömrü sensiz bitirmeden gün’eşimin pervanelerine sığınıyorum,ölümsüz bir aşk için …

“Göz gördüğünü sevmez, Sevdiğini görür...“

C. Palahniuk