Gönül Muhasebesi Şiiri - Suat Çiçek

Bu dünyaya meyil verip
Gam yüküyle doldun gönül
Sanma muradına erip
Kurtuluşu buldun gönül

Gün ay derken yıllar geçti
Öz suyunu nefsin içti
Dallarını kökten biçti
Açar iken soldun gönül

Diken varken gül dalında
Kimler gülmüş en sonunda
Fayda yok dünya malında
Neden köle oldun gönül?

Görmez misin gidenleri
Terki diyar edenleri
Sermayesi bitenleri
Neyi güman bildin gönül?

Hiç uslanıp durmaz mısın?
Terazini kurmaz mısın?
Nefse sille vurmaz mısın?
Kimden ferman aldın gönül?