Bu benim perişan garip halime,
Aldırma be gönül Mevlâm acısın
Bir genç fidan iken solan gülüme
Aldırma be gönül Mevlâm acısın...
Ateş yakar derler düştüğü yeri
Yarı olmuş yoldan kim döner geri
Çok gördüler bana gül yüzlü yâri
Aldırma be gönül Mevlâm acısın...
Koca dünya dar görünür gözüme
Kimse inanmıyor artık sözüme
Bir bakan bakmıyor daha yüzüme
Aldırma be gönül Mevlâm acısın...
Yapışmış bin bir dert benim canıma
Hiç bir tabip uğramıyor yanıma
Yalnızlık yakışmış benim şanıma
Aldırma be gönül Mevlâm acısın...
Gönül sultan ama bir taht kurmadı
Merhaba dediyse hatır kırmadı
Bir kul merak edip halim sormadı
Aldırma be gönül Mevlâm acısın...
Vefasız bir yârden murad alınmaz
Bu eller virane daha kalınmaz
Bu kara sevdaya çare bulunmaz
Aldırma be gönül Mevlâm acısın...
Mahmut Çelikgün'üm sona kalana
Mevlâm murad versin dengin bulana
Doydum artık şu dünyada yalana
Aldırma be gönül Mevlâm acısın...
1988-Aşık Mahmut Çelikgün.
Aşık Mahmut ÇelikgünKayıt Tarihi : 9.10.2013 18:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu eller virane daha kalınmaz
Bu kara sevdaya çare bulunmaz
Aldırma be gönül Mevlâm acısın..
Mevlam bizim halimizi bizden daha iyi biliyor buna inanıyorsak bildiğimiz doğru yolda
Devam etmeliyiz kalemine sağlık hocam tebrik ederim selamlar
TÜM YORUMLAR (1)