Gönül Mecnunu Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Gönlümün mecnunuyum.
Alev topuna döndü gönlüm aşkından
Yanarsa yansın gönlüm bıkmadım bıkmam Hak yolunda yanmaktan.
Bir sevda yangını bir yürek yangınıdır yüklendiğim yangın
Ellerim havada ya Rab gördün işte senin için ağladığımı yandığımı aşkından
Çaresizim huzurunda,
Derdimin dermanı sensin bildim, bana fayda yokmuş senden başkasından.

Açtığım gönül kapımda sensin
Yüreğimi sana açtım yoluna çıktım nice çöller nice yollardan geçtim
Gözyaşlarımı damla, damla yollarına serptim.
Derdimin dermanı ol, huzuru aradığım gönül sevdamın yolunda
Senin kapın umutsuzluk kapısı değildir bildim, onun için senin huzuruna geldim
Çaresizim mecnununum bekliyorum senin kapında.
Derdimin dermanı seni bildim yoluna düştüm geldim çare yok başkasından;

İçerimden püskürürken alevler
Feryadımı duydun senin hikmetinle serinlesin soğusun şu yüreğim
Ben zavallı kulun çaresizdir bilirsin senin yolunda.
Umudum gördüm, ağlaya, ağlaya kapına kul olmaya geldim kararın neyse ver hakkımda,
Seni ben, tek çare gördüm sana umutlar içinde geldim
Üzüntüme son verirdir diyerekten sana yalvarmaya deva bulmaya geldim.
Çaresizim senin dünyanda ey Allah’ m.
Ya güldür beni, ya da al götür şu benim ruhumu teslimiyet kapısından;

Ey kâinatının, yüce yaratıcı!
Ey ateşiyle yandığım, sevdiğim mabudum.
Senin için ağlamıyorsa şu gözlerim eğer hissedemiyorsam seni kalbimde nasıl huzur bulurum.
Gönül kapım açılmıyorsa gönül gözüm görmüyorsa varlığını nasıl bilebilirim.
Gözlerim kapanır sensin, gözlerim açılır yine sensin dilimdeki yüreğimdeki sevda
Ey kâinatın yaratıcı, ey aşk ateşiyle yandığım senin kapına geldim kendim için yalvarmaya
Çaresizim bir kulum senin dünyanda, ey kâinatın yüce yaratıcısı
Beni geri çevirip umut kapısından, bana dert yükleme çevirme şu kapından;

07 Kasım 2012
Antalya.