Gönül mabedi.... Şiiri - Sandra Şentürk

Şimdi o masaya otursam seninle...
Bir çay içip öyle kalkmam masadan...
Ne o çayın hatri kalırdı bende
Ne de seninle gönül bağı kurma çabalarım ...
Bu adam beni kesin çok güzel sevecek diye...
Kalbimin bu kadar kirilacağini bilseydim eğer
Kalp kırmadan asla kalkmazdim o masadan...
Öyle bir kirardım ki gönül mabetini ...
Birdaha yüz yüze bakmak nasip olmazdı bize...
Belki diyorum ...
Öyle daha güzel olurdu ...
Daha tanışmadan biterdi aramızdaki herşey...
Aklımda bir yabancı olarak kalırdın ne de olsa
Seninle dün içtiğim o çayı ertesi gün unuturdum ...
Aklımda kalmazdın belki de hiç ...
Ama ben senin aklında hep kalırdım ...
Kalbinin sizisindan anımsardın beni...
Kim unutur ki öncesinde neşeli dakikalar olan bir çay sonrası kırılan gönül mabedinin sesini ...