Gönül Kuytusu Şiiri - Ufuk Çoban

Yıllar geçiyor kimin umurunda?
Yıllar benden birşey alamıyor ki,
Ben yılları istediğim gibi harcarken.
Sen niye küstün kendine durup dururken?

Mutluluk oyununu kimse öğretmemiş sana gündoğarken,
Güler yüzü maske olarak çizdirmemiş hayat seni ağlatırken.
Her damla acıyla çıkar o güzel gözlerinden,
Mutlulukla düşer toprağa, umut tohumu renginden.

Yağmurları unuttun mu seni ıslatan?
Çamurlara bastığını hani hiç korkmadan.
Güzellik görende, görmeyi bilende,
Gerisi boş takma kafana sen de.

Sen ne pastel bir renk eskimiş tualde,
Ne de bir ruhsun yorgun bedende.
Sen bir dost gözlerin duyduğunda,
Sen bir dost gönüllerin kuytusunda...

07/02/2006 09:05