Gönül Kuşum Şiiri - Halil Manuş

GÖNÜL KUŞUM

Başkası değil kendi nefsimi
Ele gelsin diye yeresim gelir
Tâ! Baştan tırnağa bütün derimi
Tefe girsin diye geresim gelir.

İşleri yokta görecekler seni mi?
Demem asla, affedecek beni mi?
Ayak altına atıp bedenimi
Basıp geçsin diye seresim gelir

Boş ver… Bana dokunmasın demeyip
Kim var denildiğinde düşünmeyip
O an; Ben varsam herkes vardır deyip
Hakk için başımı veresim gelir

Yalanı, yanlışı bir bir sezerek
Yola çıkan her engeli ezerek
İlim, irfan bahçesinde gezerek
Hakikat meyvesi deresim gelir

Dost Halil’im; dosta kucak açarken
Elde ne varsa dost için saçarken
Gönül kuşum daldan dala uçarken
Beklenen vuslata eresim gelir.

2012