Gönül Kuşum Şiiri - Yavuz Mercan

Küçük bir serçe
Kalbi kırılmış
Uçmakmış dileği
Usanmış alçakta kalmaktan
Yürekten deprenmiş
Kendinden geçmiş
Bir çırpınmış
Dalda bulmuş kendini
Birazcık sevinmiş
Bir şeyler demiş
Anlamamış onu başkaları
Ah-ı figan etmiş
Dinlememişler
Küsmüş dünyaya dünyadakilere
Kendi kavuğuna çekilmiş
Açmış ellerini yüce Yaradan’a
Bana da kol kanat ger
Uçayım gökyüzüne doğru
Var gücümle bağırayım
Kutlu sese çağırayım
Dinlesin beni bir cümle kuş
Bağlasın gerçeğe uçuş
Demiş
Bir yüce Kudret uzatmış elini

Buyur gönül kuşum
Duan kabul oldu
Dileğin yerin buldu
Gökyüzü açtı sana
Sımsıcak ağuşunu
Olanlar olacak
Sanma sakın kalacak
Adil-i mutlak ben’im
Hak yerini bulacak
Hürsün artık her yerde
Hiç çekinme
Küçük varlığına bakıp
Bilirsin sen olayı
Onunda vardı bir kolayı
Emretti yüce AllAH
Sıra sıra kuşlara bak
Nice küçük taşlar büyük başlar yarar

Hatırla bir kez ebrehe ve ordusunu
Ebabil kuşu idi helak eden onu
Haydi, gönül kuşum
Tüm çağdaş zalimlere karşı
Al ağzına küçük taşı
Birde sen dene
Nasıl kırılırmış
Kafirin başı