Gönül Kumbaram Şiiri - Muhammed Göçmen

Sevgim iyileşmedi.
O kadar asildi ki seni sevebilmek,
Gün boyu izlemek,seni sahiplenmek.
Çok güzeldi biliyorum.

Lakin yüreğimin titremesini,
Aklım el vermezdi.
Ne seni rahatsız etmeyi,
Ne de tatlı uykundan bir öpücük vermeyi.

Şimdi hangi uykulardasın bilmiyorum,
Ve kaçıncı rüyanda,
İlan-ı aşk ediyorsun anlamıyorum.
Görmüyorum senden başka idamı.

Çabalamıyorum başka aşkı aramayı.
Gönül kumbaram,
Ellerimde öylece duruyordu.
Atmıyordun sevda kokulu sözcüklerini.

Birikmiyordu kalbimde,
Ayrılığı yakan ateşin.
Ben hâlâ diziyorum,
Adın sen olan her bir dizeyi.

Hissim ve ben çekiniyorum.
Çünkü hecen başka bir heceye,
Noktan başka bir virgüle denk gelir,
İmkânsızı yaşarsın diye.

Bulunduğun başka bir anlama,
Ve anllatığın başka bir,
Romana ait olman dileği ile...

Kalbim hâlâ hıçkırıyor.
Sonbahar ikliminde yapraklar dökülüyor,
Ve gövdesi çıplak kalbim,
Üşüyor bir kuytu köşemde.
Öylece,sessizce.rüzgâr sesinde...

Lakin gönlüme ne girdi,
Kim değdi,ne değişti sevgim ödün vermedi.
Ahir zamana sende kalmaya.
Bir gün kalbin uyanacak beni gördüğünde.

Koca bir kalabalıkta kaybolacağım.
Yazacağım ama anlatılmaz olacaksın.
Ancak duvardaki resmin canımı yakacak,
Benliğimden taşacak,çılgın gibi çağlayacak.
Gönlüme bıraktığın çığlık gibi,
Gözyaşı pınarlarımı.

Dizginleşmeyeceğim,
Ellerin başka bir ele,
Gözlerin başka bir kalbe,
Tutulması dileği ile...