Vakit günlerden biraz aydınlık.
Gördüğüm manzara, yüreğime oturduğu bir yük bu.
Gönlümün altında ezildiği ve çokça üzüldüğü bir yalnızlık.
Evet ben...
Kardan adamdım, günden güne eriyen.
Dikili bir korkuluktum, üstü başı gözlerden ırak.
Nihayetindeyim senin, bu son durak.
Gitti o tertemiz gülüşlerin ,Ardına gizlenmiş renkli kelebekler.
Ben beyazlara bürünmüş yeryüzünü sen addettim.
Gönül koyma, kör oldu bu gözler.
Kayıt Tarihi : 23.3.2025 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Şiirin hikayesi sadi şirazinin sözünü safahatta dile getiren necip fazıldan dinleyebilirsiniz.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!