Gönül Köşküm Şiiri - Naki Aydoğan

Gönül Köşküm

İçimdeki nesne özüm
Tüm dokunuşlarım özüme dair
Gönül gözüme dair
Sonsuz boşluk sonlu bir dokunuş
Aşkla
Aksi korkudur
Göremediğinden korkan gördüğüne kötü dokunur
Hisset düşündüğünü hisset
Kendini hatırlayacaksın
Yoksa ne olacak neysen o olacak
İnsansan insanca dokunacaksın
Dikkat kucağa doğdun pat diye düşmeyesin yere
Kaşlardan uzak dur
Öğrenmeden doğdun sen korkusuzca uzanır elin
Her yere kucaktan sanırsın
Korkuyu sonlu dokunuşlardan öğrenirsin
Soğuk sıcak kekin bıçak ateşli silah hareketli araç
Oysa bunlara alışırsın
Özünden korkmaya başlarsın kork, tanı kendini
Özüne dokunamazsın dokunurlar
Karşılıklı dokunuşlarda sevdiğini bul derim
Sonsuzluğu paylaş
Çocukların dolsun anne kucağı baba şefkati
Çocuklarına oyuncak nesne ver
Çocuk onlar şeker ver tatlı büyüsünler
Özünden parça onlar, büyüt onları
Yetiştir kendini yetiştin mi dön özüne öl
Gönül köşküne
Özümüz bu dünya malı özümüzü hissetmek
Sahiplenemezsin sonsuz boşluğu
Ancak paylaşabilirsin, paylaştım.