Gönül Komşum Şiiri - Ali Gülsoy Göreleli

Yakarım sevgiyle mum gibi, seni
Işıtırsın kalbim gündüz, gecem de
Birisi sorarsa ; kim diye beni
Gönül komşum , dersin sevgi bahçemde

Saçların yüzünde akan şelale
Bakışın gözünde yanan meşale
Dalarım izinde gider hayale
Birleşen sözümsün iki hecemde

Senle filizlenir can yapraklarım
Her nefes adını anar koklarım
Bu sevgi bağımda seni saklarım
Açılan tek gülsün gönül goncamda

Böyle dersin gülüm; tutar sevgimden
Gözden uzak ama yakın kalbimden
Görürüm ben onu gönül evimden
Sanki komşum gibi bakar yan camdan