Gönül kıran Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Gönül kıran, bilmez mi acıyı?
Sözler keskin, bıçak gibi sancıyı.
Bir bakışta yıkar umutları,
Gönül kıran, bilmez mi yarayı?

Kalpler susar, gözler konuşur,
Gönül kıran, sevgiyi boşa çıkartır.
Bir tebessüm ne çok şey anlatır,
Gönül kıran, bilmez mi sevdayı?

Yıkılan hayaller, kırık dökük,
Gönül kıran, geçer mi bu köprüden?
Her adımında bir özür dökük,
Gönül kıran, bilmez mi pişmanlığı?

Ama unutma, gönül kıran,
Her kırık bir gün onarılır.
Sevgiyle sarılır, barışılır,
Gönül kıran, öğrenir mi affı?