Gönül Kara Kışlarda Yürümeyi de Bilir

Hayat seni anlattım uzun seneler boyu
Ne gün yüzü gösterdin ne de verdin bir umut
Eğer görmek istersen içimdeki boşluğu
Şöyle yaklaş yanıma gönül köşküme buyur

Belki çalmak istedin senelerce sevinci
Yüzün buz kesiyordu nefesin ürpertici
Ağlattığın ölçüde veremedin sevinci
Ama unutma hayat geceler gündüz olur

Seneler sonra yine yazıyorsan bunları
Kaybettiğim her şeyi tükenen umutları
Alıp ilkbaharımı versen kara kışları
Gönül kara kışlarda yürümeyi de bilir.