Gönül kapısından Gir İçeri

Gönül kapısından
gir ey yolcu,
Kader bir sır, gizlemiş
Mevlâ’nın eli.
Dua edip eğilirken
sessizce başımız,
Bir umut yoldaş,
dostluksa kendimize delil.

Sevgiyle dolan kalp,
neye mi gebedir?
Belki bir bahar sabahı,
belki sessiz diriliş.
Huzur yollarına düşer,
ardında öylece,
Kimi zaman yük ağır,
kimi zamansa serin.

Bir kudret var görünmeyen
elin işinde,
Her kadir vakti gelir
bulur seni,
Bir an durursun,
ne var ne yok, bilmeden,
İçinden geçerken suskun,
yıldızlar şahit.

Gönül kapısından gir
ey yolcu,
Bil ki her durakta,
bir sebep saklı.
Ömrün heybesinde
yüklenen ne varsa,
Mevlâ’nın iziyle
sana ulaşır, öylece,
Her dua, bir sevdayla
erişir ışığa.

Bir dost eli
uzanır sana,
Gecenin derin
karanlığında,
Karanlıkla
yüzleşse bile,
Gönlün her daim
dirilir sevda ile.

Kadir kıymet bilenlerin,
Sağlam bir yer
bulursun yanında,
Yürekleri nurla dolanların,
Gelir dostlukla,
sıcak bir sevda.

Sonsuz huzur içinde
bulur kalbini,
Sevgiyle sarıldığında
hayata....

Açıktır hep gönül kapısı,
Işıksız gecelerde bir mum gibi yanar,
Sevgiyle beslenen ruhum,
Her tıkanıklığı dua ile aşar.

Kaderin aksı, bazen acı,
Bazen bir dostun sıcacık gülüşü,
Umut dolu bakışlarımda,
Her kayıp, yeni bir dirilişin habercisi.

Sonsuz bir huzur ararım,
İçimdeki fırtınalar dinerken,
Mevla’nın merhameti sarar kalbimi,
Her yara, sevgiyle sarılıp kapanır.

Dostluk bir sır gibi saklanır,
Gözlerin derin okyanusta kaybolur,
Her dalga, geçmişin izlerini taşır,
Ve ben, huzur ararken, yalnızca sevilirim.

Açıktır hep gönül kapısı,
Gel, içeri girmeye cesaret et,
Burada kalbinin sesi yankılanır,
Ve her şey,
sonsuz bir sevda ile süzülür...