Gönül Kapısı Şiiri - Nazım Nasuhbeyoğlu

şehrimin kapılarından ateşli bir nutuk yankılanır
ve ruhum kıpkızıl kesilir
gözlerim çakmak çakmak
göğsümde yangın
gayya kuyusunda kaybolan ruhum
bir sanrının ardında perişan olur.

ve sonra süzülür göz pınarından damlalar
tevekkül ve sabır ilhamıyla
ötelerden bir ışık zorlar
karanlığa inat
'ben varım' der
'duy ölümsüzlüğün sesini
ve sabret! '
'İnnallahe meassabirin'

yankılanınca şehrimin kapısında bu berrak ses
gök kapısından uzanan bir el
alır beni
tutar ellerimden
çeker katına
bense
haz kapısından ayrılmadan
uzanmak isterim ötelere
o zaman
sadece bir sezgi tadı kalır gönlüme
açmaz perdelerini 'Nur'
terkeder ruhumu
bir başka acının baharına dek
kalakalırım
yeni yetme bir delikanlı mahzunluğunda
öylesine
yalnız başına...