Gönül Kapılarımı Kapattım

Bir gün gelecek
Diz çökeceksin önümde
Ağlayacaksın…
Yalvarıp yakaracaksın
Gözyaşların hiç durmayacak
Kahrolmuşluğuna
Hatalarına, isyan edeceksin

Bir gün gelecek
Beni anlamadığına kahredeceksin
Üzülüp yalvaracaksın
Sonra;
Af dileyeceksin benden
Affet diyeceksin
Seni affetmemi isteyeceksin

Affetmeyeceğim seni
Ben sana açılan
Gönül kapılarımı çoktan kapattım
Bir daha açmamaya yemin ettim

Unutma ki;
Sen bir zamanlar
Mutluluk şarkıları söylerken
Ben işkenceler içinde
Acılarımla kavrulurken yüreğim
Ve sensizlikte kaybolurken
Seni ararken günler boyu
Ağlarken uzun gecelerde
Sen mutluluk şarkıları söylüyordun..

Oysa şimdi;
Kapıma gelmişsin
Ellerin titreyerek
Gönül kapımı çalıyorsun
Mutluluk dileniyorsun benden
Gönül kapını bana aç diyorsun..

Neredeydin?
Nerelerdeydin bunca zaman
Yüreğim alev gibi yanarken
İçim hiç durmadan kan ağlarken
Gözyaşlarım yağmur gibi akarken
Gözlerim seni ararken
Şu deli gönlüme
Bir türlü söz geçiremezken
Nerelerdeydin…….

Artık istemiyorum gelme
Bana sakın affet deme
Affetmem asla seni
Affedemem
Ben sana
Gönül kapılarımı çoktan kapattım
Bir daha açmamaya da yemin ettim..

24.09.1982
22.08