GöNüL KALK GİDELİM BU DİYARDAN

GÖNÜL KALK GİDELİM BU DİYARDAN

Gönlüm yaşıyor adeta, kar kış boran
Başımdan tütüyor, kap kara dumanlar
Yaralı yüreğim hicranım, hep kanar
Pervane olmuş saatlerimizde, akrep ile yelkovan
İnsanlığı, aşkı sevdayı, asaleti, özü medeniyeti, vuruyor
Hoyrat bildiğim zalim, kindar, öfkeli, kibir dolu zamanlar
Uçuşmuyor semalarımızda artık, umuda kanat çırpan turnalar
Bu eller, bu diyarlar bize yaramaz gönül, kalk gidelim bu diyardan

Yetim kaldık, yetim büyüdük, hem anadan, hem babadan
Umudum kalmadı, şu dingili bozuk yaşlı, yaslı dünyadan,
Vaaz geçemiyorum yalnız o edalı, o nazlı ahu bakışlı yardan
Yollarımız toz duman, öfkeli gözüküyor bize, sanki umman
Geçit ver bize, karlı boranlı dağlardan, kurban olduğum yaradan
Vurmasın aşkımızı, vurmasın sevdamızı, kadir kıymet bilmez zaman
Şayet kavuşamaz isem o ince belli, elma yanak, bal dudak, dilli dudu yâre
Alır dertli başımı, alır hicranlı yüreğimi, giderim Vallahi bilinmezliklere
Aman eleman, yaman eleman
Bu eller, bu diyarlar bize yaramaz gönül, kalk gidelim bu diyardan

Gönül feryat figan içinde, gülüm vuslatım, kaderim senin elinde
Kimseler duymadan, düşmeyelim derim elin, zalimlerin kem diline
Deryada rotasını kaybetmiş bahri misali, çaresiz bitap görünüyor hali
Kader, tüm acımasızlıkları, tüm densizlikleri ile, henüz vurmadan bizi
Toplayalım cesaretimizi, torba yasalara koyalım, gam keder, yürek sızımızı
Kıştan, borandan uzak, kaybetmeden baharımızı, yazımızı, gönül sevdamızı
Sıfırlanmadan güneşli, sevda yüklü, dünyamızı, sevda uğruna çekilen nazımızı
Aşk sevda timsali, görünmeyen emsali ile ıslak imzamızı, umut kesilmeyen pembe rüyadan
Bu eller, bu diyarlar bize yaramaz gönül, kalk gidelim bu diyardan

________Şair 67________