Gönül Kafesim Şiiri - Ahmet Tulganer

Ürkek fakat, umarsız,
Hasret dağlar gibi,
Merak deniz misali,
Acı çöller gibi.
Niye bu istek yıldızlara dokunmak,
Serap mı yoksa gerçek mi?
Duygularım akarsu,
Ümitlerim deniz.
Bırakın yakamı engeller,
Yetmedi mi sülüklüğünüz?

Yıldızlara sanki elin deyecek,
Umut mu içimden fışkıran.
Kafesimdeyim yine,
Fakat hür.
Ümitsizlik yok artık.
Kahrolası geçmişim.

Sen yarınlarımın ümidisin.
Sen varsın bak her şey var.
Bırakmayın hayallerim,
Gülüşüm kalıcı olsun.

Hafifim nedense,
Kumsalda yürüdüm iz yok.
Denizler alın ateşimi,
Bu yanan yürek benim.

Güneş bu kadar yakın mıydı?
Yıldızlardan seyrediyorum dünyayı,
Ağır değilim artık,
Çiçek bahçesinde,
Umutlarım yükseliyor göklere.

Uzatsam elim ellerinde,
Mesafeler anlamsız.
Gönül kafesimi açtım.
Saçıldı hayallerim.
Hadi tut artık.
Tut da hayallerim,
Düşmesin yerlere…