Gönül Kafesi Şiiri - Abdullah Sezer

Abdullah Sezer
61

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Gönül Kafesi

GÖNÜL KAFESİ
Belki de bastırmamalı insan,
dökmeli ne var ne yok, Sonu ne olursa olsun,
ulu orta her şekilde, anlatmalı belki de.
Anlattıkça yüzleşmeli ,acıyacaksın illaki,
kanatacak yine seni, ama çıkacak bir şekilde,
çıkacak gün yüzüne.

Gönül kafesi denilen, müebbetten bile beter,
ama bastırdıkça batar,
gönlünden dökemediğin her şey,
kendinden eksiltiklerinle birlikte,
çeker gider.

Her biri senden,bir parça alır mesela,
gün gün yok olursun,
bazen evindeki koltuktan nefret edersin
bazen nefret edersin,uzanmaktan,
nefret edersin o koltuktan.
En büyük nefretin,kendinedir aslında,
kendine nefret beslerken,ona sevgi beslemek,
o sevgiden vaz geçememek, belkide bu acıtıyordur,

sahiplenmek ve bağlanmak,
aynı şey değil,değil
acıtan sadece özlem,
özlem bence hafif kalır,
hafif olan,birde hasret vardır.
Acı olan hasrettir bence,
kavuşamayacağını,bile bile

Ne çok kanadı yüreğim,
gözümden akmasın diye direndim,
gözümden akıtmadım,yüreğimi kanattım.
Kırıldım, savruldum, kavruldum, ses etmedim,
sesim çıkmadı benim,
kaç darbe yedim,kimlere güvendim.
Bildiklerimi belli etmedim,vurmadım yüzlerine,
susutum sadece, onlar kendilerini,
haklı zanettiler yine, haklı zannettiler işte..

SÖZ VE DÜZENLEME
ESİN ZALI & A.SEZER

Abdullah Sezer
Kayıt Tarihi : 7.8.2024 15:15:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!