Yüksek, yüksek tepede
Toplanmışlar insanlar
Kalabalıklar...
Uzaklaştım kalabalıktan
Kalabalıklar beni rahatsız eder, bilirsin.
Sessizce bir köşede
Bir uçtan bir uca yürüyorum
Hava hafif rüzgarlı
Konuşuyor insanlar
Ne dediklerini duymuyorum
Gömülmüşüm kendime
Kendimde seni yokluyorum
Derken
Başımı çevirdim semaya
Havada tek bir bulut yok
Küsmüşler sanırım.
Bir anda gözümün kadrajında bir misafir
Bembeyaz güzel mi güzel bir güvercin
Baktım, gelecek sandım o beyaz güvercin.
Şöyle bir göz ucuyla süzdüm dercesine, uzaklaştı
Geri gelir diye bekledim
Bekledim, bekledim
Kısa zamanlı misafirmiş
Bilmedim, bilemedim.
Semada gittikçe yitikleşti
Yittikçe de silikleşti.
Bir buruk içim
Veda etmedim
El sallayacaktım ardından o güzel güvercinin
Utandım, utandım...
En çokta kendimden.
Biliyorum başka diyarlara gitti
O bembeyaz güvercin
Kanatlarında sen.
Gözüm misafirini unutur mu?
Bilmem.
Gönlümün kadrajında bembeyaz bir güvercin.
Kanatlarında sen.
Uç uçabildiğin kadar özgürce
Ama gönül kadrajımdan bir adım öteye geçme.....
Kayıt Tarihi : 17.6.2017 00:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
