Gönül Kabemin tek gülü!

Her gönülün bir güzeli vardır,
bizde bir güzel buldukta, şu gönlümüzü şen eyledik.
Aldık gülyüzlü cananımızı, gönül tahtımıza sultan eyledik.

Sevdiğim,
ben senin gibi bir güzele yar olmaktan onur duyarım,
senin gibi bir yare tabi olmaktan gurur duyarım.
KÜN emri hüdadan gelir ve alem can bulur,
benim şu garip gönlümde, senin bal damlayan dudağından çıkan,
her kelime ile yeniden dirilir.

Ey gönlümün sahibi olan güzeller güzeli,
gökyüzünden dinle,
her an bir çağrı vardır, bu can birgün bu bedenden gider diye.
Ben canımı senin kapında kurban eyledim,
diler isen kölen diye al sat beni,
diler isen alıp evinde ağırla,
gıkım çıkarsa namert olayım.

Benim gönlümde bir kabe var,
öyle bir kabe ki, Mekkede ki kabeye benzemez.
Mekkede ki kabe taştan yapılmış,
benim bu gönül kabem ise candan!
Şimdi bu kabeye bir gül diktim,
öyle bir gül ki alem görse hayranlığından şaşakalır.
Ey Gönül Kabemin tek gülü,
dikenlerinle kabemin duvarlarını incitsende,
ben senin dikenlerinle can bulurum.
Sen damarımda ki akan kanımı içmeye niyet etsen,
bu gönlümde ki dolaşan can sevincinden semaya başlar.

Selvi Revanım, Nuryüzlüm, Gülyüzlü cananım..
Her an gökyüzünden bir ferman gelirde:
- Dön geri bize, senin canını isteriz!
diye bir name duyulur.
Bu can geldiği yere gider amma,
ebediyyen cemalini gördüğü için,
yine senin o Gülyüzünden vazgeçmez!

Seni Seviyorum demeye gücüm yoktur,
korkarım ki başkası üstüne alınırda,kendine pay çıkarır.
Birgün senden başkasına ' Seni Seviyorum' dersem,
dilerim ki bu can bu bedenden ayrılıp,
dediğim kişi ol HAKK olsun!

Ey Gönül Kabemin tek Gülü,
Seni Seviyorum!