Bir insanda gönül hoş olmaz ise;
Olmadık dağlardan hezen indirir.
Gönül gam kederden arınmaz ise;
Has bahçe içine hazan indirir.
Eğer gönül bulmaz ise eşini,
Kargalar parçalar naçiz leşini.
Çatıp da altına har ateşini;
Ölünce yumaya kazan indirir.
Bahar çiçekleri açtığı ayda,
Gönül oku durmaz çekilen yayda.
Tarlayı bahçeyi eksen ne fayda;
Filizli toprağa hozan indirir.
Feyzi'yim çıksa da zöhre yıldızı,
İçinden eksilmez ince bir sızı.
Kesilince ömrün tümüyle hızı;
Gönül hasretine fizan indirir.
(Ozan Feyzi)
14 Ekim 08 / Ank.
-----------------
hezen: Büyük ağaç gövdesi.
fizan: Uzak, bilinmeyen yer.
-----------------
Kayıt Tarihi : 31.10.2008 09:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!