Gönül Havayı Boş Verip Şiiri - Osman Bulut

Havayı boş verip, keyfine uyan,
Ağaca benzedin ağaca gönül.
El alemi güldürmekten haz duyan
Mecnuna dönmüşsün kabaca gönül.

Aklından zorun yok, biliyorum ben
Boş değil çareyle doludur heyben.
Nerelere gitti bilgin, tecrüben
Düşmüşsün bir garip kıskaca gönül

O öldü, ruhuna oku bir rahmet,
Düş yollara ara başka bir kısmet.
Canıma tak etti verdiğin zahmet,
İhtiyacın yok mu ilaca gönül.

Kalk gel dersin, ben peşinden gelemem
Çöller yürüyemem, dağlar delemem.
Ne işine yarayacak, bilemem
Hayal doldurursun bakraca gönül.

İnan elim o kadar da boş değil,
Verdiğin söz üç, dört değil, beş değil.
Yaptıkların doğru değil, hoş değil
Bağladın Osman’ı haraca gönül.