Gönül Hasreti Şiiri - Recep Marangoz

Ayrı düştüm sevgilimden gurbete
Sende sevgilini özledin gönül
Dost ile birlikte girsem Cennet’e
Zemheri ayında yaşlandın gönül.

Koşturdun uğruna, döktün sen teri
Hayalinen sevdin o nazlı yari
Abdulkadir gibi böyle bir eri
Yatırdın dizine nazladın gönül.

Benim sevdiğim Muhammed adlı
Şekerden, şerbetten, baldan tatlı
Sızlıyor bedenim gayet şiddetli
Yaramın başını tuzladın gönül.

Kapandım içime arık misali
Kurudum bedende çürük misali
Ah çektim bir zaman körük misali
Aşkın ateşinde közledin gönül.

Bu garip halime bîçare deyin.
Baykuş gibi öter virane deyin.
Cismim tanınmıyor, nasıl haldeyim?
Yüzümü gözümü tozladın gönül.

Can ciğer dost idik selamı kestin.
Hata mı işledim? Neyime küstün?
Karınan yağdında yelinen estin.
Yüce dağ başında buzladın gönül.

Sebilî’yem gayrı gözüm mü kaldı?
Huzura varacak yüzüm mü kaldı?
Bu zâri hayata lüzum mu kaldı?
Âhiri toprağı özledin gönül.