Gönül hanem Şiiri - İsmail Koca

Harabeye döndü bu gönül hanem
Göğsüme açıldı derin bir yara
Seven bir gönül’e olmaz bahane
Sevda çeken âşık çekilmez dara

Sineme saplanmış kirpiğin oku
İlmek ilmek aşka sevdanı doku
Yürek bilmez aşkta var ile yoku
Sevdanın yolunda kaldım fukara

Savurdum dağlara yanan közümü
Arıyorum gülde kendi özümü
Sana söylüyorum bu son sözümü
Sevda vadisinde gel beni ara

Gülizar da seni ararım gülüm
Aşkın harmanında savrulan külüm
Yürekten sevene edilmez zulüm
Sensiz ermez inan gönlüm huzura

Fizani’nin gönlü sürgünde geçer
Aşkına düşeli kalmışım naçar
Yâd eli değerse yaralar açar
Sevdiceğim gele yaramı sara