Gönül gülşeninden bir tohum ek

Nedamet yürekten düşerse dile
Kanatlanır gönül, yüce menzile
Berhudar olunmaz kul hakkı ile !
Zahit olan mümin tövbekâr olur.

Gönül gülşeninden ak bir tohum ek
Yüreğine dokunda, virdini çek
Rahmetine sarıl, af olana dek
O Rahim ki bir tek baki yâr olur.

Karz-ı hasen verde malın hasından
Üzülme nefsinin gizli yasından
Bir rahmet düşerde hak rızasından
İhlaslı müminler payidar olur.

Bilmeden kimseyi boşuna yerme
Kimsenin sırrını kimseye verme
İnce eleyip de ipe un serme !
Gönül ki incinir, sitemkâr olur.

Ne kimseyi incit, ne yoktan darıl
Ebrâr ol, garibin gönlünde diril
Rahmetine tutun, Kur’an’a sarıl
Hüsn-ü kitabında kisb-i kâr olur.

Bağrına basıver kin gütmeyeni
Hak ile batılı bir tutmayanı
Sevipte şımartma hak etmeyeni
Sonunda efkârın ahu zar olur.

Nefsin zincirini bir bir kırarsan
Garibin derdini her dem sorarsan
Üzgün gönüllerde bir yer ararsan
O Cennet-ül baki, pür diyar olur.

İnsan ki gelirse bir ihsan ile
Teraziye konur tek zerre bile
Bir tartı ki ne hurda var ne hile
Beratını alan bahtiyâr olur.

Gülme hiç kimsenin mahzun haline
Tutunma, namerdin eğri dalına
Güvenme dünyanın basit malına
Elinde son mülkün bir mezar olur.