Gönül gül’üm Şiiri - Ahmet Mercan 2

Bir gülüm vardı solmayan
Bendim kokusundan mahrum kalan
Eli elime değmeyen,aklım da esir kalan
Gönül Gönül gül’üm Bitmeyen sevdam
Hep duyduklarım ile yetindim
Bu sevdaya ben yetimdim
Yetişmedi elim ayağım
Düşlerimde benim oldun
Gönül Gül’üm bitmeyen sevdam
Şimdi duydum çok hastaymış
Gönlüm gibi hep yaştaymış
Şu yalan dünya başıma,yine yıkılmış kalmış
Gönül gül’üm bitmeyen sevdam
Keşke gelseydim yanına
Baksaydım kara kaşına
Anlaşırdık yine susarak
Gönül gül’üm bitmeyen sevdam
Rabbim sana şifa versin
Gülen yüzün hiç solmasın
Varsın görmeyeyim seni dualarımda sen varsın
Gönül gül’üm bitmeyen sevdam
Kavuşmadık eller set oldu
Mutluluğumuz hep yalan oldu
Tüm dostlarımız el oldu
Gönül gül’üm bitmeyen sevdam
Bu dünyanın ahiri var
Her yarin yaradanı var
Bu canımın bir Sahibi var
Gönül gül’üm bitmeyen sevdam
Dertler beni söyletiyor
Gönlüm lime lime kanıyor
Al gül rengi benden alır
Gönül gül’üm bitmeyen sevdam
Allah’a emanetimsin
Dua ile meleğimsin
Varsın bilmeyenim sen ol
Gönül gül’üm bitmeyen sevdam