Gönül Gözümsün Şiiri - Zennehar Yılmaz

Göz görmez karşısında olan gözü
Gönül görür arştan uzakta gözü

Göz görmediğini arar gönül sevdiğini tarar
Değmesin ömrüne Mevla, dan zarar
Bir gönül sevdana yanıp sönmeden
O sevdaya gönlün küle dönmeden

Gönlün görmeden yazmıyor şiir
Her cümlen akıyor sanki önüme
Birazda gönlüne döküver sihir
Sevgin yıldızdır çakar ömrüme

Kıskanır korkarım sazının teli
Akordu bozulur yetirir demi
Yüreğin önüme serili nehir
İçsem mi geçsem mi bilmem ne edem

Kurumaz gönülden akan damlalar
Göl olur deniz olur her gün dalgalar
İçimiz susmasın haykırsın varsın
Sessizlik lakap kalsın varsın takılsın

Çağlar mı gönül hiç böyle
Bir selama bir kelama
Ömrü süslüyor dev aynam o
Özlüyor bazen söylüyor bazen
Birde göz gördü mü bayram ediyor

Göz görmüyor gözünü
Boşta koyma özünü
Bütün şiirler sana
Sakın asma yüzünü
Can dedin mi yanacak
Sevdaya bulanacak
Sevdalanmayan gönül
Nasıl Mevla’ya varacak
Gözünde nur olayım
Gönlünde hep durayım
Başköşeler benimmiş
Sana kurban olayım

05 Aralık 2012 Çarşamba