Gönül gönül gönül Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Diyar-ı Bingölde bir güzel gördüm
Sırma saçlarına dolandım durdum
Tuttum ellerinden adını sordum
Adım gönül derken titiriyordu

Gönül Gönül Gönül bu ne güzellik
Allâh vermiş sana fazla özellik.

Boyu selvi dili badem şekeri
Yalan pazarında dönmez tekeri
Sözü nâmus bilir sözünden geri
Zerre adım atmaz dedirtiyordu.

Gönül Gönül Gönül neyleyim seni
Bırak gönlüme yâr eyleyim seni.

Misafirdim yaktın aşkın közünde
Hakikat dolanır lafz-ı sözünde
Öyle bir bakış ki vardı gözünde
Baktıkça içimi eritiyordu..

Gönül Gönül Gönül derde düşürdün
Gören gözlerime perde düşürdün.

Buyur dedi davet etti gönlüne
Deli Gönül ömür kattı ömrüme
Dünya malım yoktur sersem önüne
Bana sen gereksin belirtiyordu.

Gönül Gönül Gönül gözümüz nuru
Bıraktım kenara habis gururu.

Sezaiyim beni sensiz eyleme
Haykır şu âleme sessiz söyleme
Bir türkü çalarsa bensiz hey'leme
Sezai kendini yitiriyordu.

Gönül Gönül Gönül sen caniçimsin
Hâktan dilediğim sol yan içimsin.