Gönül Gişeleri Şiiri - Murat Kayhan

İçimde bir fırtına, amaçsızca kopuyor,
Yüreğimin kuytu kenar köşelerinde,
Çıkmaz yola girince sensizliğe sapıyor,
Beynim esir oldu senin gönül gişelerinde.

Dağı sırtladım sanki doğrulmuyor ki belim
Tutmuyor artık seni hapsettiğim ellerim,
İsyan ediyor artık ağzım, dilim, gözlerim,
Resmim kefil oldu senin gönül gişelerinde.

Zehir oldu hasretinle yediğim yemekler,
Zahir oldu benim için edilmiş tüm emekler,
Seni görünce gönül sana doğru emekler,
İsmim sefil oldu senin gönül gişelerinde.

Belki ben de mecnun gibi geçemedim çölleri,
Belki ben de ferhat gibi delemedim dağları,
Açtım sana gönlümdeki o sahipsiz bağları,
Cismim efil efil senin gönül gişelerinde.

Sensiz geçen günleri sayar sayar dururum,
Senle geçen her anı mümkün olsa durdururum,
Sen ve sensizlik imkansız, işte buna kudururum,
Bendim tutsak oldu senin gönül gişelerinde.

Dayanamıyorum artık ağır geliyor bedenim,
Yarına bilmem ama bugün sensin benim nedenim
Kaldı yine bana bütün derdim. sıkıntım. kederim
Ruhum senin oldu senin gönül gişelerinde,
Artık yerim oldu senin gönül gişelerinde...