Gönül Gergefinde Acı Dokuyorum

Bir gergefin başında kaldım yalnız,
İlmikler düğümlü,ellerim kansız,
Ne bahar kokusu, ne gül hevesi,
Gönül gergefinde acı dokuyorum.

Bir yanda düşlerim kırık,yaralı,
Bir yanda gözlerim yaşla karalı,
Her desen içinde senin hâyâlin,
Yaralı gönlümde sancı dokuyorum.

İplikler dolaşır, çözülmez yollar,
Kimi dert yeşildir, kimi gam morlar.
Her nakış içinde gözlerim ağlar,
Silinmez hatıran , izi dokuyorum.

Geceler uzundur sabahlar yoktur,
İçimde kırılmış umutlar çoktur.
Kalbimdeki kilit açılmaz, kayıptır,
Sevdaya zincirle acı dokuyorum.

Bir gergefin sesi çığlık gibidir,
Her desen içinde renkler soluktur,
Yalnızlığın yükü dağdan büyüktür,
Gözlerim gölgede gece dokuyorum.

Gözyaşı ipliğim, çatladı sabır taşı,
Her ilmek içinde ayrılık ateşi,
Neşeden yoksunum, acı tanığı,
Yas tutan bir gönül, yazgı dokuyorum.

Anılar asılır nakış misali,
Her atkı bir yara,her çözgü hali,
Baktığım her yerde senin hayalin,
Yanık bir seherde sızı dokuyorum.

Kara iplerim den gölgeler sarkar,
Neşeye dair tek rengi saklar,
Her renk ayrılıktır, her desen ahlar,
Karanlık gecede yası dokuyorum.

Bir gün gelir derler bahar açılır,
Acının gergefi çiçek saçılır,
Gönül gergefim de hep hüzün var,
Kara iple dert dokuyorum.

Yıllar ipler gibi sardı gönlümü,
Çözemedim bir gün bu kör düğümü.
Her seste , her nefeste senin ismini,
Kara yazı gibi ömrü dokuyorum.

Anılar nakışta yüzünü çizer,
Her ilmek gözlerimden yaşları süzer.
Kırılır gergefim, gönlüm ezilir,
Ben hep kırıklarla acı dokuyorum.

Gönül gergefim de sessizlik büyür,
Her atkı suskunluk, her motif ömür.
Bütün reklerim den dökülür keder,
Sonunda hep hüsran dokuyorum.