Gönül Gemisi... Şiiri - Döndü Dülger

Ne bileyim işte gönül bu söz kâr etmiyor.
Sahipsiz kalacak yüreğine,
Duyulmayacak gönül sesine,
Alamayacağı beraatine rağmen,
Katılaşıp taş gibi yığılıp kalmayı göze alarak,
Pes etmiyor.
Ne bileyim işte akla yatmasa da,
Gün gelip geçse de çiçekler açıyor,
Dalga kıyıya vuruyor,
Gökyüzü göz kırpıyor,
Sevda güvercinleri yine gönle göç etmeye başlıyor.
Kelam çağlayıp dilden taşmaktan,
Kalem kağıda sarılmaktan, geri durmuyor.
Vakit sevdaya, sabır isyana, gönül yâre sürüklenip gidiyor.
Sevdayı ruhunda inzivaya çekse de,
Çözülüyor gönlün buz tutmuş yanı,
Ne bileyim işte gönül gemisi demirlediği gönülden,
Bir milim uzağa gitmiyor...
Döndü Dülger