Gönül Fukaraları Şiiri - Bilge Rabia

Sanki her şeyi görür gibiyim;
Ay saklansa bulutların ardına
Görmeden biliriz hani,
Ay oradadır…
Bunun gibi…
Karacaahmet’in çamları
Sıra sıra dizilmiş,
Ebedi uykudaki ölüleri gibi…
Çamlıklar içinde bir dünya burası ama
Dünyanın dertlerinden fersahlarca uzakta…
O aldatıcı dertlerinden…
Huzur ve saadet dolu…

Sanki kapalı gözlerimle görüyorum…
Tıkıyorum kulaklarımı ama duyuyorum…
Demek insan ruhu varsa yaşarmış…
Demek insan ruhuyla da ağlarmış…
Ürperiyor içim,
Üzülüyorum…

Karacaahmet’i düşünüyorum…
Çamlar altındaki mezarları…
Sanki her şeyi görür gibiyim;
Ruhlar gelip geçenleri süzüyor…
Bir Fâtiha istiyorlar…
Ürküyorum…
“Bakmayın” diyorum onlara
“Bırakın siz onları…
İstemeyin hiçbir şey…
Bunlar sevgi yoksunu gönül fukaraları…”

Kendimi ölü gibi düşündüğüm an;
Ürperiyor içim…Korkuyorum!
Gönül fukaraları geliyor aklıma
Bir Fâtiha, bir duaya hasret olduğum…
“Allah rahmet eylesin hepinize” diyorum…
“Huzur içinde yatın, rahat rahat uyuyun…”
Aralık94