Gönül Fidelerim Donuyor Şiiri - Haydar M ...

Yol kenarıında Virane kondum
ha yıkıldı ha yıkılacak
Kimsesiz odamda
Acem halısı,
Kanepe,
Tabure
ve çerceveye sığmayan resimler
eğri büğrü, ne çok ben!

Gecem uzadıda uzadı.
Sokak lambası dibinde, it gibiyim
sahipsizim Atkımla.
Koca şehir, hala uykuda
gönül fidelerim donuyor biir bir
görünürde ne bir umut
ne yağmur yüklü bulut var.
Çoktaaan ayrıldı taş topraktan.
Ağzıma geleni verip veriştiriyorum.
Toprağın suya hasretine,
birde habersiz çekip gidenlere!

Loş lamba altında
kadife eldivenli bir kadın,
takılar salmış göığsünün arasına
Ojeli tırnağı
hoyratca kristale dokunur
ve Romanee Conti"yi yutar damak zevkiyle
Şerefe,
zum Wohl,
Cheers, Sante!

Bense, umudu doğranmış geceme
Kiprit çöpüyle zar zor bakıyorum.
Şakağımdan kırağı silmekten, yoruldum
bıktım bıktııımm bıktım!

Velhasıl,
koltuğumda Deniz`li Battaniyesi,
ve Bursa kumaşlı Hasır yastıkla
sabaha kapalı yollarda, tene hasret yürüyorum..
Ay ışığının,
ölüm sarısının vurduğu gecede
Gidiyorum bu Şehirden!

Hoşcakal hasretim
yoksul Sevdam
kimsesiz buğu gözlüm!
Sensizliğim!
Hoşcakal, hoscakal !!

Haydar Metin