Gönül Fermanı Şiiri - Hüseyin Yeldan

Gönül bahçemden bir yer ayırdım sana.
Buyur gel, dilediğin gibi yaşa.
Gerçi gelmesen de yerini dolduramam ya...
Olsun, yine de terk etme yalnızlığıma.

Güzelliğine tek kelam edecek olsam,
Kullanmadığım tabirler gönül koyar.
Seni yıldızlara anlatmaya kalksam,
Her gece parlayan ay, ışığını saklar.

Her baharda doğa yeni bir hayata başlarken,
Ben seninle her gün yeniden doğuyorum.
Bir mevsim doğa yapraklarını dökerken,
Ben o mevsimde de seninle yeşeriyorum.

Gönül ferman dinlemiyor derler...
O zaman gönlüm fermanı yazar!
Aç oku bu kalpte kalmanı emreder!
Bunun gayrısını da anca kader yazar.